وبلاگ

تصور کنید یک هیولای فولادی که در دریاهای مواج شخم می‌زند، غرش قدرتمندش مانند طبل‌های جنگ باستانی طنین‌انداز می‌شود، زیرا رسوبات بستر دریا را با قدرت بی‌امان می‌بلعد. این صحنه‌ای از علم تخیلی نیست، بلکه یک شگفتی مهندسی واقعی در زمان ما است - «اسپارتاکوس»، یک لایروب مکش برشی (CSD) که در آگوست 2021 وارد خدمت شد. این کشتی که بزرگترین کشتی از نوع خود در جهان است، اوج فناوری لایروبی را نشان می‌دهد.

ایجاد اسپارتاکوس از دیدگاه غول مهندسی دریایی بلژیکی DEME (لایروبی، مهندسی محیطی و دریایی) برای نیازهای لایروبی آینده ناشی شد. در مارس 2017، DEME به کشتی‌ساز هلندی Royal IHC مأموریت داد تا این کشتی پیشگام را بسازد. این طرح از همکاری بین DEME، Royal IHC و شرکت تابعه آن Vuyk Engineering Rotterdam، با ترکیب تخصص تخصصی و مفاهیم نوآورانه، پدید آمد.

این پروژه در دسامبر 2017 به اولین نقطه عطف خود رسید، زمانی که کیلی در کارخانه کشتی‌سازی Royal IHC در کریمپین آن دن آیسل، هلند گذاشته شد. پس از راه‌اندازی در نوامبر 2018، این کشتی دو سال تحت آزمایش‌های دقیق و تنظیمات دقیق قرار گرفت و قبل از شروع عملیات در آگوست 2021.

اسپارتاکوس با اندازه‌گیری 164 متر طول و داشتن 44180 کیلووات (59250 اسب بخار) قدرت کل، ادعاهای بی‌چون و چرایی را به عنوان بزرگترین و قدرتمندترین لایروب مکش برشی جهان دارد. این مشخصات به ظرفیت حفاری بی‌نظیر و راندمان عملیاتی در شرایط زمین‌شناسی متنوع و حالت‌های دریایی چالش‌برانگیز ترجمه می‌شود.

سیستم پیشرانه لایروب دارای چهار موتور Wärtsilä 46DF و دو موتور Wärtsilä 20DF است که انعطاف‌پذیری سوخت را بین گاز طبیعی مایع (LNG)، دیزل و سوخت سنگین ارائه می‌دهد. این پیکربندی اسپارتاکوس را به اولین CSD با قابلیت LNG تبدیل می‌کند که هم هزینه‌های عملیاتی و هم تأثیرات زیست‌محیطی را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

با عمق برش 45 متری - 10 متر عمیق‌تر از طرح‌های CSD قبلی - این کشتی امکانات را برای توسعه بندر، لایروبی کانال و استخراج منابع زیر آب در آب‌های عمیق‌تر گسترش می‌دهد.

• پیشرانه LNG دوگانه سوخت: اولین CSD که از LNG استفاده می‌کند و انتشار اکسیدهای گوگرد، اکسیدهای نیتروژن و ذرات معلق را کاهش می‌دهد و در عین حال مقررات زیست‌محیطی سخت‌گیرانه را رعایت می‌کند.
• سیستم حفاری پیشرفته: سرهای برش و مکانیزم‌های پمپاژ پیشرفته، پردازش کارآمد مواد مختلف بستر دریا، از رسوبات نرم تا سنگ سخت را امکان‌پذیر می‌کنند.
• عملیات خودکار: سیستم‌های کنترل هوشمند عملکرد را بهینه می‌کنند و در عین حال بار کاری خدمه را از طریق اتوماسیون دقیق کاهش می‌دهند.
• قابلیت آب‌های عمیق: عمق عملیاتی 45 متری فرصت‌های جدیدی را برای پروژه‌های مهندسی زیر آب ایجاد می‌کند.

• استخراج از بستر دریا: امکان استخراج ذخایر معدنی زیر آب با کاهش منابع زمینی.
• زیرساخت‌های بادی فراساحلی: پشتیبانی از کار پایه برای تأسیسات انرژی تجدیدپذیر.
• احیای زمین: تسهیل ساخت جزایر مصنوعی در مناطق ساحلی.
• اصلاح محیط زیست: کمک به پروژه‌های احیای اکوسیستم‌های آبی.

ظهور اسپارتاکوس فصل جدیدی در مهندسی دریایی را رقم می‌زند و ظرفیت بشریت را برای مهار منابع اقیانوسی در عین رسیدگی به نگرانی‌های زیست‌محیطی نشان می‌دهد. با پیشرفت فناوری، این نوآوری‌ها به شکل‌دهی رویکردهای پایدار برای توسعه دریایی ادامه خواهند داد.